 |  |  |  |  |
|---|
 |  |  |  |  |
|---|
 |  |  |  |  |
|---|
| | | | |
|---|
| | | | |
|---|
| | | | |
|---|
Zachodnie tereny obwodu Lwowskiego,
obecnie należące do archidiecezji Lwowskiej,
przed II wojną światową należały do diecezji Przemyskiej,
części ówczesnej
metropolii Lwowskiej.
Biskup Józef Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 roku w miasteczku Korczyna koło Krosna. Od 1848 roku uczył sięw szkole parafialnej w Krośnie, od 1850 roku - w szkole i gimnazjum w Rzeszowie, a po zakończeniu nauki wstąpił do niższego seminarium. Dnia 17 lipca 1864 roku w katedrze Przemyskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk ordynariusza biskupa Antoniego Monastyrskiego.
Półtora roku pracował wikariuszem parafii św. Jana Chrzciciela w Samborze koło Lwowa. Od 1865 roku studiował w Rzymie, gdzie otrzymał doktorat z teologii. W 1868 roku niedługo pracował wikariuszem w parafii św. Katarzyny w Wojutyczach obwodu Lwowskiego, po czym został prefektem seminarium Przemyskiego. Z czasem stanął na czele dwu katedr tego seminarium. Wykładał teologię pastoralną i prawo kanoniczne. Dnia 19 marca 1877 roku został mianowany profesorem zwyczajnym historii Kościoła i prawa kanonicznego Uniwersytetu Jagillońskiego w Krakowie, gdzie przepracował 22 lata. W latach 1882-1883 wybierano go rektorem uniwersytetu. W latach 1891-1899 był zastępcą rady Nadzorczej Towarzystwa św. Wincentego a Paulo, które otwierało biblioteki dla ubogich, wydawało bezpłatne książki. W 1891 roku założył bractwo Najświętszej Maryi Panny, które opiekowało się sierotami i ubogimi. W 1894 roku założył zgromadzenie Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.
| Ważne wydarzenia w historii świątyń i posłudze arcypasterzy |
|
|---|---|
| Bieżąca data: styczeń, 26 | |
| 1776 | - у головний вівтар костелу Непорочного Зачаття Пресвятої Діви Марії у Гвіздці на Івано-Франківщині урочисто встановили образ Непорочного Зачаття Пресвятої Діви Марії; |
| Następna data: styczeń, 27 | |
| 1760 | - о. Адам Красінський, призначений ординарієм Кам'янець-Подільським, рукоположений в єпископи в Скєрнєвічах (Польща) митролитом Гнєзненським і колишнім Львівським Владиславом Лубенським; |
| 2008 | - нову каплицю Матері Божої Фатімської в Одесі-Таірові освятив єпископ Броніслав Бернацький; |
Ksiądz Józef Pelczar 16 lutego 1899 roku został mianowany biskupem tytularnym Miletopolis i biskupem pomocniczym Przemyskim, a 19 marca 1899 roku otrzymał święcenia biskupie z rąk ordynariusza Przemyskiego biskupa Łukasza Soleckiego. Ponieważ ordynariusz był ciężko chory, przyszło się wykonywać większość obowiązków biskupa. Po śmierci ordynariusza 17 grudnia 1900 roku został mianowany na jego miejsce. Dnia 13 stycznia 1901 roku odbył się ingres nowego ordynariusza. Na tym stanowisku szczególnie dbał o przygotowanioe nowych księży dla diecezji, sprzyjał budowaniu nowych świątyń, otwierał szkoły, przytułki dla sierot i bezdomnych, walczył z alkoholizmem wśród parafian. Był współkonsekratorem dwóch lwowskich arcypasterzy - arcybiskupa Józefa Bilczewskiego (1901r.) i biskupa Władysława Bandurskiego (1906r.).
Zmarł w noc z 27 na 28 marca 1924 roku na skutek zapalenia płuc, pochowany na czwarty dzień po śmiwrci w krypcie kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Przemyślu. Dnia 2 czerwca 1991 roku Jan Paweł II w Rzeszowie beatyfikował biskupa Józefa Pelczara, a 18 maja 2003 roku w Rzymie ogłosił go świętym. Relikwie świętego znajdują się w katedrze Jana Chrzciciela w Przemyślu.
